Περιγραφή

Φτιασιδωνόσουν κάθε μέρα και κάθε νύχτα και ξεχνούσες ν' ακούσεις, την φωνή της ψυχής σου. Φόραγες πάνω στο κορμί σου κουρέλια και λογιών λογιών χρωματιστά, πλουμίδια και πάντα, ξεχνούσες να φορέσεις το δάκρυ, της γνήσιας κι ατόφιας σου καταγωγής... Αγαθά υστεροφημίας, αποζητούσες και παραμιλούσες, λες κι ήσουν ένα θεριό, απαράμιλλο με των εχθρών σου, την καταγωγή... Έκλαιγες και πειραματιζόσουν, πάνω στο τίποτα και με κοιτούσες κάτω από τα πεσμένα σου βλέφαρα...

Σχόλια

Login για να προσθέστε το σχόλιο σας
  • monaperises

    Μάριος Παναγιώτης. 31 Μαρτίου στις 8:23 μ.μ. Το διάβασα και μου άρεσε. Έχεις τον δικό σου τρόπο γραφής, οπότε μπορούν να σε κατανοήσουν όσοι ασχολούνται με τον Δία και τον Κρόνο τους οποίους το σύστημα δια - στρέβλωσε την αλήθεια και πλέον εδώ και χιλιετίες μας ελέγχει αυτός που δια - βάλλει τον Δία, δηλαδή την ΑΛΗΘΕΙΑ και μάλιστα, όπως έμπλεξαν τον Χριστό με το σκοτάδι, το ίδιο ακριβώς έκαναν και με τον Κρόνο, τον οποίο τον έκαναν Αποστάτη... και σκοτεινό.?..


Δείτε κι αυτά