Ένα μικρό παράπονο, μου σιγοτραγουδούσε
μικρή που είναι η ζωή, γιατί να το ξεχνούμε;
Σκυλιά γινόμαστε σκληρά, μαύρα και αδηφάγα
συμφέρον όλα και τιμή, χάθηκαν οι αξίες,
τα χαμόγελα κ’ αυτά, κόστος έχουν και τούτα.
τίμημα και τιμή μαζί όλα μια αντάρα στην ψυχή,
όποιος προλάβει θα σωθεί, θα ψάξει να βρει αστέρια,
μέσα στο φως τους ηια να δει το πιο βαθύ σκοτάδι.
Περίμενε, να η χαραυγή, τα μάτια σου μην κλείνεις,
βγήκε ακτίνα απ’ την ανατολή κ' Ανάσταση μυρίζει.