Και είπεν ο Θεός γενηθήτω φως και εγένετο... σκοτάδι
Μολοχτός Αντρέας
Bookstars Εκδόσεις - Free Publishing


Πρόλογος
Επειδή θέλω να προλάβω ερωτήσεις, όπως: "Μα
τι σ' έπιασε κι εσένα τώρα και ασχολείσαι με
τους πρωτόπλαστους; ή με τον κατακλυσμό του
Νώε; Τι μας νοιάζει εμάς τι έκανε ο Αβραάμ και
όλο του το σόϊ;" θέλω να σας πω ότι όλα
ξεκίνησαν από μια κηδεία.
Δεν θυμάμαι τώρα ποιόν θάβαμε, αλλά πρέπει
να ήταν κάποιος "πλήρης ημερών", γιατί γύρω
του δεν υπήρχαν γυναίκες και μικρά παιδιά να
κλαίνε και να σου σπαράζουν την καρδιά. Κάτι
γνωστοί υπήρχαν μόνο και μερικοί φίλοι του
νεκρού, από την κλάση του, που κάθε λίγο και
λιγάκι έλεγαν.
_Πάει κι αυτός ρε γαμώτο. Τόσοι που μείναμε,
σε λιγάκι ούτε πρέφα δεν θα μπορούμε να παίξουμε.
Περίμενα υπομονετικά να τελειώσει η
λειτουργία, να βγω έξω από την εκκλησία, για
να κάνω κα'να τσιγάρο, όταν έπιασα τον εαυτό
μου να παρακολουθεί τα λόγια της νεκρώσιμης
ακολουθίας. Κι εκεί επάνω, κάποια στιγμή
άκουσα τους παπάδες να διαβάζουν ευχές για
το νεκρό και στο τέλος ανάμεσα σε διάφορα,
είπαν:
"εν κόλποις
Αβραάμ αναπαύσαι", να
πάει δηλαδή στους κόλπους του Αβραάμ.
Γιατί τώρα του ευχόσαντε του ανθρώπου τέτοιο
πράμα; Εγώ δεν το κατάλαβα, ούτε τότε, αλλά
ούτε και τώρα που σας γράφω.
Ποιός θέλει, άμα πεθάνει να πάει στους κόλπους
του Αβραάμ; Εγώ πάντως δεν θέλω, γιατί άμα
του τη "βαρέσει" του ανθρώπου και δεν έχει
εύκαιρο τον Ισαάκ εκεί κοντά, μπορεί ν' αρπάξει
εμένα, και να με κάνει σουβλάκια, ως θυσία
στον κύριο. Ποιός θέλει να γίνει σουβλάκια; και
μάλιστα πεθαμένος; Γι' αυτό σας λέω. Μακριά κι
αλάργα από τον Αβραάμ.
Κι από τους Αγγέλους επίσης. Ειδικά αν είσαστε
πρωτότοκοι. Εδώ οι άγγελοι κατ' εντολήν του
θεού μακέλεψαν όλη την Αίγυπτο, για να
μπορέσει να φύγει ο περιούσιος λαός του, με
τον Μωυσή. Αν έχετε το θεός σας! Έσφαξαν
όλα τα πρωτότοκα παιδιά των Αιγυπτίων. Τι
τρομαχτικός θεός είναι τούτος; Τι βασανιστήρια
τράβηξε 'κείνος ο κακομοίρης ο Ιώβ;
Ο δικός μου πάντως καμμία σχέση. Πιο πολύ
μοιάζει μ' εμένα, παρά με τον προστάτη του
Αβραάμ. Σας το λέω για να μη νομίσετε, πως
δεν έχω το θεό μου. Τελικά έχω την αίσθηση,
πως όλοι πιστεύουν σε "κάτι". Ακόμη και αυτοί
που λένε, πως δεν πιστεύουν σε τίποτα, επειδή
ως γνωστόν το τίποτα ισούται με μηδέν και το
"μηδέν" είναι μαθηματική σύμβαση, καθόσον
ανύπαρκτο. Τι θα πει μηδέν; Τι ακριβώς είναι το
μηδέν. Το "μη ον", είναι μια απάντηση, αλλά
είναι ζαβή, καθόσον ασύλληπτο από τον
ανθρώπινο νου. Κι επειδή κάθε ασύλληπτο από
τον ανθρώπινο νου, ισούται με τον θεό (κάθε
θρησκείας) μπορούμε να πούμε πως οι μηδενιστές είναι οι πλέον "θρησκευόμενοι". Και όλο
αυτό δεν είναι σόφισμα, όπως θα πουν μερικοί,
αλλά μια λογική σκέψη, από τις πολλές, που
μπορεί κανείς να διατυπώσει με τις πιο πάνω έννοιες.
Πάντως όλες οι θρησκείες στηρίζονται στα ιερά
τους βιβλία. Οι Εβραίοι για παράδειγμα έχουν το
Ταλμούδ, οι Μουσουλμάνοι το Κοράνι.
Εμείς οι χριστιανοί έχουμε την Αγία Γραφή, που
αποτελείται από την Παλαιά Διαθήκη και από
την Καινή Διαθήκη.
Για την Καινή Διαθήκη δεν μπορεί να πει κανείς
τίποτα, γιατί στην ουσία είναι η ιστορία του
Χριστού, γραμμένη από τους Ευαγγελιστές.
Μετά έχουμε τις Πράξεις των Αποστόλων, τις
Επιστολές του Παύλου και την Αποκάλυψη.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, φαίνεται πως όλα
αυτά τα βιβλία αφορούν τους χριστιανούς,
ανεξάρτητα από το δόγμα στο οποίο ανήκουν.
Και δεν μιλάμε τώρα μόνο για Καθολικούς,
Ορθόδοξους και Διαμαρτυρόμενους, αλλά για
ένα κάρο δόγματα ακόμη.
Βλέπε Αμερική, με Πρεσβυτεριανούς, Βαπτιστές,
Ιεχωβάδες, Παυλικιανούς, Κόπτες, Μονοφυ-
σίτες, Μορμόνους, Ευαγγελιστές, Πεντηκο-
στιανούς και δος του νάχει.
Όλοι αυτοί, αναρωτήθηκα, πού πρέπει να
στηρίζονται; Ποιά είναι τελικά η βάση της
πίστης, που έχουν;