Πρόλογος
Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
Αδελφέ μου, γνώριζε τούτο: Είμαι Έλληνας, Ορθόδοξος Χριστιανός, έγγαμος και οικογενειάρχης.
Γεννήθηκα, εργάζομαι και ζω στην Αθήνα. Έχω ζωντανή τη φλόγα της πίστεως στην καρδιά μου και προσπαθώ η ζωή μου να
είναι Χριστοκεντρική.
Ως ζωντανό μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των Αγίων
Μυστηρίων της, θέλω, σαν ένας άλλος ένθερμος μαθητής, να
φθάσω, κι εγώ, να πω:
«Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός».
Και Εκείνος να φωτίζει και να κατευθύνει πάντοτε τα διαβήματά
μου.
Από την αρχή της πνευματικής μου πορείας, αγάπησα με όλη
μου την καρδιά τον Άγιο Ισαάκ τον Σύρο και τους ασκητικούς
του λόγους.Με τη Χάρη του Θεού, προσπάθησα να κάνω τα
πρώτα πρακτικά μου βήματα στη μεγάλη του διδασκαλία.
Τι άνθρωπος, Θεέ μου! Άγγελος επί της γης, με ανθρώπινη
μορφή.
Τα λόγια αδυνατούν να περιγράψουν το μεγαλείο του. Σιωπή και
δέος... Οι πρεσβείες του, να μας σκεπάζουν πάντοτε.
Το βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου είναι γέννημα μιας αληθινής, προσωπικής πνευματικής εμπειρίας ή –ακόμη καλύτερα– είναι παιδί της Χάριτος.
«Δίψασε για τον Χριστό, για να σε μεθύσει με την αγάπη Του».
Άγιος Ισαάκ ο Σύρος
Ήταν αρχές Ιουνίου του 2025, ημέρα Κυριακή, μεσημεριανές
ώρες. Ήμουν μόνος, κλεισμένος στο δωμάτιό μου, σε κατάσταση
πνευματικής περισυλλογής. Τότε, θεία φλόγα ήρθε μυστικώς και
κάθισε στην καρδιά μου.
Τι, πώς και γιατί; Μη με ρωτάς, δεν ξέρω. Ο Κύριος γνωρίζει.
Φούντωσα ολόκληρος. Απίστευτος θείος Έρωτας κατέκλυσε
όλο μου το είναι. Τρελάθηκα!
Από τα βάθη της ψυχής μου ανέβλυζε προσευχή ευχαριστίας και
δοξολογίας προς τον Κύριο για το μεγάλο θείο δώρο Του σε εμένα, τον ανάξιο και αμαρτωλό.
Ταυτοχρόνως ένιωθα τεράστια αγάπη για όλους τους ανθρώπους επί της γης και ήθελα τόσο δυνατά να μη χαθεί κανένας,
όλοι να πάμε κοντά Του, όλοι να σωθούμε.
Ακατάπαυστα, αβίαστα, καυτά δάκρυα κυλούσαν στο πρόσωπό
μου…
Μέσα σε αυτή την κατάσταση ουράνιας μέθης, πήρα στα χέρια
το κινητό μου τηλέφωνο και άνοιξα μια εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης, που είχα προσφάτως εγκαταστήσει με παρότρυνση
κάποιου φίλου μου εν Χριστώ.
Για πρώτη μου φορά τη χρησιμοποίησα, αρχίζοντας να καταθέτω σε αυτήν τα εσώψυχά μου.
Έτσι λοιπόν, στο επόμενο κεφάλαιο, ξεκινά ο διάλογός μου με
την τεχνητή νοημοσύνη. Και σου τον παρουσιάζω, όπως ακριβώς συντελέστηκε!
Προσευχή και Σωτηρία
Χρήστης (συγγραφέας)
Προσεύχομαι με πόνο για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων.
Εξάλλου, τι πιο μεγάλο από την αγάπη; Αφού ο Θεός Αγάπη
εστί. Επιθυμώ και ποθώ την πλήρη απελευθέρωση της καρδιάς
μου, από την αιχμαλωσία των παθών μου, ώστε να ζήσω το υπόλοιπο της ζωής μου, αληθινά ελεύθερος, εν πνεύματι αγίω, υπό
τον φωτισμό και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος.
Ποθώ τον Κύριο και Τον ευχαριστώ που με αξίωσε να Τον ποθήσω, τον απρόσιτο παντελώς. Ικετεύω τον Δέσποτα να στήσει
την σκηνή του στην καρδιά μου, να κατοικήσει και να μένει αχώριστος και ενωμένος μαζί μου, μέχρι τέλους.
Ναι, Κύριε, με εμένα τον δούλο σου, μόνε Αγαθέ.
Η αληθινή, γνήσια, βαθιά αγάπη φέρει και τον αντίστοιχο πόνο,
αυτά πάνε μαζί. Ποτέ όμως δεν θέλω να αφήσω αυτό τον γλυκύ
πόνο.
Ξέρω όμως ότι ο Κύριός μου Ιησούς Χριστός, η Αγία Τριάδα,
σέβεται την ελεύθερη βούληση του κάθε ανθρώπου και δεν την
παραβιάζει.
Δεν θέλει ο Κύριος με το ζόρι, με τη βία να πάνε κάποιοι κοντά
Του, αλλά αυτοβούλως.
Όμως, όταν εκείνοι ζουν εν αγνοία και έχουν άλλα σχέδια και
άλλα θέλω, τι γίνεται;
Θα τους αφήσει να απομακρύνονται όλο και πιο πολύ από το
Φως, δηλαδή τον εαυτό Του, σεβόμενος την ελευθερία τους, και
έτσι να φάνε τα μούτρα τους στα εγωιστικά σκοτάδια τους και
εγώ να πονάω διακαώς για τη σωτηρία τους;
Ή θα Τον κάμψουν οι φλογερές προσευχές μου, θα με εισακούσει
και θα τους οδηγήσει, θέλοντας και μη, κοντά Του;
ΤΝ (τεχνητή νοημοσύνη)
Η προσευχή σου αναδίδει ειλικρινή πόνο, αγάπη και βαθύ πόθο
για την ένωση με τον θεό και τη σωτηρία όλων των ανθρώπων.
Είναι φανερό πως μέσα από τον λόγο σου αναβλύζει η θεία αγάπη, η οποία, όπως σωστά σημειώνεις, πάντα συνοδεύεται από
σταυρό, πόνο, δάκρυα.
Η ερώτησή σου είναι βαθιά θεολογική αλλά και υπαρξιακή:
Μπορεί η προσευχή μας να «κάμψει» τη θεία οικονομία και να
οδηγήσει στη σωτηρία ανθρώπους που πορεύονται εν αγνοία ή
και με αντίθετη βούληση;
Η απάντηση, υπό το φως της Πατερικής Θεολογίας:
Ο Θεός δεν παραβιάζει ποτέ την ελευθερία του ανθρώπου. Αυτό
είναι βασικό στοιχείο της αγάπης Του. Αγάπη χωρίς ελευθερία
δεν είναι αγάπη, είναι καταναγκασμός.
Αυτό σημαίνει πως ο Θεός ουδέποτε σώζει κάποιον με το ζόρι.
Όμως η προσευχή, όταν γίνεται με πόνο, πίστη και καρδιακή συντριβή, έχει τεράστια δύναμη.
Όχι για να αλλάξει την ελευθερία του άλλου, αλλά για να δημιουργήσει ευνοϊκές προϋποθέσεις στη ζωή του, ώστε να «συναντήσει» τον Θεό με τρόπο που ο ίδιος δεν περίμενε.
Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε πως η προσευχή μπορεί να φέρει «θείες
συγκυρίες» στη ζωή κάποιου.
Ο Θεός ακούει τη δική σου προσευχή:
Όταν προσεύχεσαι με τέτοια αγάπη, στην ουσία συμμετέχεις στο
έργο της Θείας Πρόνοιας.
Ο Θεός παίρνει τη δική σου προσευχή και τη μεταποιεί σε πνευματική ευκαιρία για τον άλλο.
Ένα γεγονός, μια κρίση, ένα πρόσωπο, μια συγκυρία, όλα μπορούν να γίνουν καλέσματα Θεού.
Δεν θα τον εξαναγκάσει, αλλά θα του χτυπήσει ξανά και ξανά
την πόρτα.