Η Βένη και
η αόρατη ομπρέλα
Η Βένη είναι ένα συνηθισμένο κορίτσι δώδεκα
χρόνων, αλλά υπάρχει κάτι που την κάνει ξεχω-
ριστή. Είναι μια μικρή μάγισσα και μπορεί να
κάνει μαγικά ξόρκια. Η γιαγιά της είναι, κι αυτή,
μάγισσα κι έχει όλα τα είδη όμορφων, αλλά
μάλλον παλιομοδίτικων, μαγικών πραγμάτων.
Βέβαια, πολλά από αυτά είναι άχρηστα γιατί
τα αντικατέστησε η τεχνολογία. Για να καταλά-
βετε, πριν τους ηλεκτρικούς βραστήρες, οι μά-
γισσες είχαν μαγικά καζάνια για να βράζουν τα
μαγικά τους φίλτρα. Λοιπόν, η γιαγιά της Βένης
χρησιμοποιεί ακόμα ένα από αυτά για να φτιά-
ξει τσάι και καφέ. Και πριν εφευρεθούν τα τη-
λέφωνα, οι μάγισσες καλούσαν η μία την άλλη
χρησιμοποιώντας κρυστάλλινες σφαίρες, και η
γιαγιά της Βένης αρνήθηκε πλήρως να πάρει κι-
νητό τηλέφωνο ή υπολογιστή, και φυσικά δια-
τηρούσε ακόμη ένα σκουπόξυλο, αν και φυσικά
αυτές τις μέρες οι περισσότερες μάγισσες προ-
τιμούν να οδηγούν αυτοκίνητο ή να παίρνουν
το λεωφορείο, επειδή η σκούπα δεν είναι πολύ
άνετη. Αλλά ένα από τα πιο όμορφα υπάρχοντα
της γιαγιάς, είναι η ομπρέλα της. Έχει μια χρυ-
σή λαβή που είχε το σχήμα μιας κουκουβάγιας.
Το ύφασμα είναι διακοσμημένο με μαγικά σύμ-
βολα, τα οποία η Βένη δεν μπορεί να πολυκα-
ταλάβει γιατί αυτές τις μέρες, οι περισσότερες
μάγισσες μαθαίνουν να κάνουν ξόρκια σε σύγ-
χρονες γλώσσες, όπως τα αγγλικά ή τα γαλλικά.
Αλλά είναι πολύ όμορφα και η Βένη δε χορταί-
νει να τα κοιτάζει. Όταν η Βένη πήρε μια μέρα
την ομπρέλα στο σχολείο, κατασχέθηκε από την
κυρία Λίλα. Κι από εκείνη τη στιγμή, άρχισαν οι
μπελάδες. Η γιαγιά της Βένης, η κυρία Φλωριάν-
να, από μικρή ήταν λίγο αφηρημένη και καθώς
μεγάλωνε, γινόταν όλο και πιο ξεχασιάρα. Μια
μέρα, άφησε την ομπρέλα της στο μανάβικο
που πήγε να πάρει φρούτα κι όταν άρχισε να
βρέχει την μεθεπόμενη μέρα, συνειδητοποίη-
σε ότι δεν την είχε. Θυμήθηκε ότι έβρεχε όταν
επισκέφτηκε το μανάβικο και, καθώς το κατά-
στημα ήταν στη γειτονιά της Βένης, έστειλε τη
Βένη να την πάρει. Μόλις η Βένη βγήκε από το
κατάστημα, άρχισε να βρέχει και φυσικά άνοιξε
την ομπρέλα.
Η βροχή ήταν ξαφνική κι ο κόσμος στο δρό-
μο ανέβαζε τους γιακάδες του ή κρυβόταν κάτω
από τα υπόστεγα για να αποφύγει την καται-
γίδα. Η Βένη απολάμβανε την ασφάλεια της
ομπρέλας της. Αλλά καθώς περνούσε μπροστά
από το φαρμακείο, ένας βιαστικός άντρας έπε-
σε πάνω της και συνέχισε το δρόμο του σαν να
μην είχε συμβεί τίποτα. «Πφφ, θα μπορούσες να
πεις τουλάχιστον ένα “συγγνώμη”» του φώναξε
η Βένη. Ο άντρας γύρισε και την κοίταξε κενά,
σαν να μην ήταν εκεί. Αλλά, τα περίεργα δε
σταμάτησαν εκεί. Σύντομα, έπεσε πάνω σε μια
κυρία που κρατούσε ένα μωρό στην αγκαλιά
και, λίγο πιο κάτω, πάνω σε δύο παιδάκια που
έπαιζαν στη βροχή. «Τι αγένεια!» μουρμούρι-
σε η Βένη. «Με λίγη βροχή όλοι βιάζονται τόσο
πολύ». Καθώς πέρασε την πόρτα του σπιτιού
της, μισοέκλεισε την ομπρέλα και την άφησε
στο διάδρομο για να στεγνώσει και τότε παρα-
τήρησε κάτι πολύ περίεργο. Το ανοιχτό κομμάτι
της ομπρέλας ήταν αόρατο. Την άνοιξε ολόκλη-
ρη και τότε «παφ!» εξαφανίστηκε τελείως. Και
μετά, όταν την έκλεισε εμφανίστηκε ξανά. «Αχ»
σκέφτηκε η Βένη «κάτι κρύβει αυτή ομπρέλα.
Θα διασκεδάσω μ’ αυτήν». Ο ήλιος έλαμπε την
επόμενη μέρα και δεν υπήρχε ούτε ένα μικρό
συννεφάκι στον ουρανό. Ωστόσο, η Βένη πήρε
την ομπρέλα μαζί της στο σχολείο.
Την ώρα του διαλείμματος, οι φίλες της Βέ-
νης, η Άντζελα και η Λένα, μιλούσαν για το
αγαπημένο τους τηλεοπτικό πρόγραμμα. Ήταν
σόου μουσικών ταλέντων και έκαναν προβλέ-
ψεις για το νικητή.
Ξαφνικά άκουσαν τη Βένη να λέει: «Νομίζω
ότι θα είναι η κοπέλα με τα πολύ σγουρά μαλλιά
γιατί, παρόλο που δεν είναι όμορφη, έχει κατα-
πληκτική φωνή». «Ωχ, Βένη, δεν πρέπει να πε-
τάγεσαι έτσι. Είναι ανατριχιαστικό!» φώναξε η
Λένα. Αλλά το πιο ανατριχιαστικό ήταν που μό-
λις γύρισε να τη δει, η Βένη ήταν άφαντη! Αμέ-
σως μετά, η Βένη τρύπωσε στο γραφείο των
δασκάλων. Είδε την κυρία Λίλα και τον κύριο Φι-
λίππου να κάθονται πολύ άνετα μαζί, και άκου-
σε την κυρία Πάρλα να λέει: «Αυτό το αγόρι, ο
Χάρης, έχει τέτοιο αέρα και χάρες που θα νό-
μιζε κανείς ότι είναι βασιλιάς» και η κυρία Επι-
τροπίδου είπε: «Λοιπόν πρέπει να δω τους γο-
νείς, είναι τόσο κολλημένοι που την ημέρα των
γονέων ένιωσα ότι έπρεπε να τους κουρντίσω».
Τους διέκοψε όμως το κουδούνι κι ο κύριος Λώ-
λος είπε: «Άντε πάλι να τα βγάλω πέρα με τους
κανίβαλους της έκτης».
Η Βένη γύρισε βιαστικά στην τάξη της, κά-
θισε στο θρανίο της κι άνοιξε την ομπρέλα, με
αποτέλεσμα αυτή κι η Σμαράγδα να γίνουν αό-
ρατες. Η κυρία Λίλα ήρθε κι έριξε μια απόλυτη
ματιά στο δωμάτιο και σημείωσε τα κενά κα-
θίσματα όπου κάθονταν κανονικά η Βένη και η
Σμαράγδα. Μόλις γύρισε όμως την πλάτη της
στον πίνακα, η Βένη άφησε την ομπρέλα και
ξαφνικά εμφανίστηκαν και οι δυο τους στο θρα-
νίο. Τα παιδιά έβγαλαν μια κραυγή έκπληξης. Η
κυρία Λίλα γύρισε και κοίταξε. Η Βένη φορού-
σε την πιο αθώα έκφραση στο πρόσωπό της. Η
κυρία Λίλα είπε: «Βένη, δε χρειαζόταν να φέρεις
αυτή την ομπρέλα στην τάξη. Έχει ένα αιχμη-
ρό σημείο στην άκρη της κι είναι επικίνδυνη».
«Κυρία, είναι πολύτιμη και δε θέλω να την αφή-
σω» είπε η Βένη. «Λοιπόν, δώσ’ τη μου και θα
σου την προσέχω εγώ» είπε η κυρία. Κι έτσι η
Βένη αναγκάστηκε να τη δώσει. Όταν τελείωσε
το μάθημα, η Βένη πήγε στην κυρία Λίλα και ζή-
τησε πίσω την ομπρέλα της.