Μεταστατικός Καρκίνος Παχέος Εντέρου - Ορθού
Λάσκαρης Σπυρίδων
Bookstars Εκδόσεις - Free Publishing


ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η κετουξιμάμπη είναι ένα αντίσωμα κατά του υποδοχέα του επιδερμικού αυξητικού παράγοντα (EGFR) που ενδείκνυται στην ΕΕ για τη θεραπεία ασθενών με μεταστατικό καρκίνο παχέος εντέρου-ορθού. Χρησιμοποιείται σε ασθενείς των οποίων τα κύτταρα του όγκου έχουν στην επιφάνειά τους μια πρωτεΐνη που αποκαλείται υποδοχέας επιδερμικού αυξητικού παράγοντα (epidermal- growth-factor receptor – EGFR) και περιέχει ένα «επιθετικό» (μη μεταλλαγμένο) γονίδιο που αποκαλείται ‘RAS’ (Erbitux® SmPC, 2013).7
Η απόδοση της κετουξιμάμπης είναι κρίσιμης σημασίας για την προσπέλαση ολόκληρης της πιθανής αγοράς του μεταστατικού καρκίνου παχέος εντέρου-ορθού. Η βέλτιστη προσέγγιση για την πετυχημένη πρόσβαση ποικίλλει μεταξύ των διαφόρων χωρών. Οι περισσότερες χώρες έχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις για την πρόσβαση στις αγορές τους, όπως η απόδειξη της αποτελεσματικότητας κόστους έναντι της καθιερωμένης φροντίδας. Σε περιφερειακό επίπεδο, οι υπεύθυνοι τήρησης του προϋπολογισμού και εκείνοι που αποφασίζουν για τη συμπερίληψη στο συνταγολόγιο πρέπει να στοχεύονται με συγκεκριμένα επιχειρήματα που βασίζονται σε πιο αξιόλογα αποτελέσματα.
Οι λήπτες αποφάσεων στις περισσότερες χώρες χρειάζονται αυξημένες ποσότητες ενδείξεων υψηλής ποιότητας για τα οφέλη των νέων θεραπειών. Με την ολοένα και μεγαλύτερη πίεση στους προϋπολογισμούς της υγειονομικής φροντίδας, η απροθυμία εισα- γωγής νέων φαρμάκων με υψηλότερες τιμές επιμένει, συχνά επειδή τα κλινικά οφέλη δεν γίνονται επαρκώς αντιληπτά ή επειδή τα οικονομικά οφέλη δεν τεκμηριώνονται αρκετά. Για απόδοση σε εθνικό επίπεδο και για την πρόσβαση της κετουξιμάμπης στην τοπική αγορά στον μεταστατικό καρκίνο του παχέος εντέρου-ορθού, έχει σημασία η ανάπτυξη υποστηρικτικών αποδείξεων με τρόπο που να επιδεικνύει την προστιθέμενη αξία της κετουξιμάμπης.

ΜΕΤΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ-ΟΡΘΟΥ

Επιδημιολογία του μεταστατικού καρκίνου παχέος εντέρου-ορθού (mCRC)

Το 2008, εκτιμήθηκε ότι υπήρξαν 1,23 εκατομμύρια νέες περιπτώσεις διάγνωσης καρκίνου παχέος εντέρου-ορθού σε ολόκληρο τον κόσμο (που αντιστοιχεί στο 9,7% του συνόλου των περιστατικών καρκίνου), με εκτιμώμενους 608.700 θανάτους από αυτή την ασθένεια. Τα περιστατικά καρκίνου παχέος εντέρου-ορθού αυξάνονταν γρήγορα σε αρκετές περιοχές ιστορικά χαμηλού κινδύνου, περιλαμβανομένης της Ισπανίας και μερικών χωρών της Ανατολικής Ασίας και της Ανατολικής Ευρώπης. Το 2012, ο καρκίνος παχέος εντέρου-ορθού εκτιμήθηκε ότι ήταν ο δεύτερος πιο συχνός καρκίνος στην Ευρώπη με μια εκτίμηση 447.000 περιστατικών (13% του συνόλου των περιστατικών καρκίνου), και με 215.000 θανάτους από αυτή την αιτία (12,2% του συνόλου). Ο καρκίνος παχέος εντέρου-ορθού εκτιμήθηκε ότι ήταν η δεύτερη πιο κοινή αιτία θανάτων από καρκίνο μετά τον καρκίνο των πνευμόνων (20%). Τα εκτιμώμενα ποσοστά καρκίνου παχέος εντέρου-ορθού ήταν ελαφρώς υψηλότερα στους άνδρες απ’ ότι στις γυναίκες. Υψηλότερα ποσοστά περιστατικών εκτιμήθηκαν στις χώρες της κεντρικής Ευρώπης, περιλαμβανομένων της Σλοβακίας (92 ανά 1,000), Ουγγαρίας (87) και Δημοκρατίας της Τσεχίας (81) στους άνδρες και Δανίας (53) και Ολλανδίας (50) στις γυναίκες. Η κύρια παράμετρος πρόβλεψης της επιβίωσης είναι το στάδιο της ασθένειας κατά τη διάγνωση.1 Το 25% περίπου των ασθενών με καρκίνο παχέος εντέρου-ορθού και ένα ακόμη 25% θα αναπτύξει μεταστάσεις κατά τη διάρκεια της ασθένειάς τους, με αποτέλεσμα ένα σχετικό υψηλό συνολικό ποσοστό θανάτων (40—45%). Σύμφωνα με την American Cancer Society Joint Committee on Cancer (AJCC), τα ποσοστά 5-ετούς επιβίωσης για ασθενείς με μεταστατικό καρκίνο παχέος εντέρου ή ορθού είναι 8,1 %. Ωστόσο, ενώ τα ποσοστά θανάτων από καρκίνο παχέος εντέρου-ορθού μειώνονται σε αρκετές Δυτικές χώρες, ως αποτέλεσμα κυρίως των βελτιωμένων μεθόδων θεραπείας και της αυξημένης επίγνωσης και έγκαιρης διάγνωσης, τα ποσοστά θανάτων συνεχίζουν να αυξάνονται σε πολλές χώρες με πιο περιορισμένους πόρους και υγειονομική υποδομή, ειδικότερα στην Κεντρική και Νότια Αμερική και την Ανατολική Ευρώπη.

Γενικά, το 20–35% των ασθενών με μεταστατικό καρκίνο παχέος εντέρου-ορθού παρουσιάζει μεταστάσεις μόνο στο ήπαρ (LLD), ενώ οι επανεμφανίσεις μετά τη χειρουργική αφαίρεση του πρωτεύοντος όγκου περιορίζονται στο ήπαρ στο 50% σχεδόν των περιπτώσεων. Η πλειονότητα των ασθενών με μεταστατικό καρκίνο παχέος εντέρου-ορθού έχουν εξωηπατική νόσο (ή non-LLD) κυρίως με συμμετοχή του ήπατος, με μια μειονότητα που έχει εξωηπατική νόσο χωρίς εμπλοκή του ήπατος.