Ενότητα
Ξυπνάς και επιβιώνεις μέσα στο χάος.
Κάθε καταραμένη μέρα, τριγυρνάς χωρίς σκοπό, χωρίς κάτι να σε κρατάει ζωντανό.
Η πόλη θυμίζει νεκροταφείο και οι ψυχές που περιφέρονται σε αυτό προσπαθούν να σε πάρουν μαζί τους απεγνωσμένα, κάποιες μέρες σκέφτεσαι να πεις το ναι.
Πιστεύεις ότι όλοι θέλουν κάτι από εσένα,
Θέλουν να σε βλάψουν, κάτι σου χρωστάνε.
Δεν σε κακολογώ όμως, μάλλον έτσι έμαθες από μικρός ότι ο κόσμος περιφέρεται μόνο γύρω από εσένα.
Αναλογίσου, σκέψου, ψάξε βαθιά μέσα σου.
Ποια κενά σου γεμίζεις δείχνοντας μίσος στον κόσμο;
Δεν θα απαντήσω.
Η ενότητα και ο μαρασμός αρχίζουν να ταυτίζονται σαν όροι.
Μπορείς να αντιστρέψεις τις λέξεις όπως θες.
Το αποτέλεσμα μένει το ίδιο και κανείς δεν βγαίνει κερδισμένος.
Ο Κόσμος σας
Περπατώ στον δρόμο, αισθάνομαι ξένος και ας είμαι από εδώ, με βλέπετε και απορείτε λες και είμαι απλά ένας περαστικός ταξιδιώτης που καταλάθος βρέθηκε εδώ.
Δεν μου φαίνεται περίεργο όμως ποτέ δεν σας ένοιαξε, ποτέ δεν δώσατε χρόνο στον ταξιδιώτη να σας πει για τα μακρινά του ταξίδια και τις εμπειρίες από τα ξένα.
Ο ταξιδιώτης λοιπόν κράτησε τις εμπειρίες του και γέρασε με αυτές, πάνω σε μια κουνιστή καρέκλα και στο πάτωμα όλες οι εμπειρίες σπασμένες σαν γυαλιά.
Μα αυτός τις κοιτάει γεμάτος θυμό.
Τα ταξίδια μάλλον δεν αρέσουνε σε όλους και ο κόσμος ποτέ δεν ήταν διατεθειμένος να τα κάνει.
Γιατί ήταν απασχολημένος με το να χαραμίζει τα χρόνια της νιότης του στην χαρά των πρόσκαιρων εκδρομών.
Αστική Ζούγκλα
Να εμπιστεύεσαι μόνο την σκιά σου και αυτήν υπό προϋποθέσεις.
Όλοι δείχνουν να θέλουν το καλό σου αλλά μέχρι να έρθει ο δήμιος που θα παραδώσει τον τελευταίο λογαριασμό.
Και όταν οι καταστάσεις αρχίζουν να σκοτεινιάζουν απότομα και κοφτά
Τίποτα δεν θα τους φαίνεται σημαντικό.
Η φιλία σπάνια, τα χρόνια σχετικά & η τιμή του λόγου άγνωστος όρος.
Θα τους δεις, αλλά δεν θα τους ακούσεις όταν θα έρπονται σαν φίδια μέσα στην αστική ζούγκλα.
Κουφάρια
Αυτή η κοινωνία κάνει τα σωθικά μου να βράζουν.
Ψυχή δεν υπάρχει
Τα συναισθήματα δεν υπάρχουν στο λεξικό τους.
Και το μόνο που απασχολεί τις μάζες είναι η καλοπέραση.
Που χρόνος για καλλιέργεια και νόημα στην μηδαμινή ζωή τους.
Κουφάρια έγιναν και κουφάρια θα μείνουν μέχρι να τελειώσει η νιότη τους, ώσπου θα καταλάβουν πως σκάνε πάνω στον τοίχο που οι ίδιοι έχτισαν.