Το απότομο φύσημα του ανέμου θρόισε ανάμεσα στα φύλλα της πικροδάφνης στην βεράντα. Οι ηλιαχτίδες του ήλιου που σαν ολόγιομη πανσέληνος του πρωινού ήρθε να βασιλέψει τη μέρα, ξύπνησαν τον κοιμώμενο στο διαμέρισμα.
Το μόνο σίγουρο ήταν πως ξύπνησε και πλέον είχε μια ακόμα καινούργια μέρα να ζήσει. Τέντωσε τα χέρια του, σήκωσε την κουβέρτα που προστάτευε το σώμα του τη νύχτα που πέρασε και έριξε μια βιαστική ματιά στο ηλιοβασίλεμα, σαν να ήθελε να σιγουρευτεί πως δεν είναι οφθαλμαπάτη και πήγε να φτιάξει καφέ.
Πόσο μάλλον εκείνη τη μέρα που κάθε γωνία του σπιτιού σπάραζε από τα φώτα του ήλιου. Κοίταξε νοερά το ρολόι του και είδε την ώρα. Θαρρεί πως προλαβαίνει να κάνει ένα τσιγάρο στα γρήγορα, κάνοντας χάζι στην τηλεόραση του δωματίου, πριν ξεκινήσει να ασχολείται με το πάθος του, που δεν είναι άλλο από την ζωγραφική.
Κατέβηκε τις σκάλες που οδηγούσαν στον κάτω όροφο του σπιτιού. Ακολούθησε έναν διάδρομο που έβγαζε σε ένα μεγάλο δωμάτιο.
Στους τοίχους υπήρχαν κρεμασμένοι πίνακες άλλα και σκόρπιοι κάτω στο πάτωμα. Στο κέντρο ένα μεγάλο τραπέζι λερωμένο με μπογιές και πιτσιλιές που δεν μπορούσες να διακρίνεις το χρώμα που είχε αρχικά. Πάνω του είχε διάφορα πινέλα και τέμπερες χρησιμοποιημένες. Στην άκρη του δωματίου ένας καμβάς που δήλωνε ότι είχε να χρησιμοποιηθεί εδώ και καιρό.
Ο Μάριος ήπιε μια γουλιά από τον καφέ του και το μάτι του έπεσε σε έναν πίνακα που είχε κρεμάσει στον τοίχο. Απεικονιζόταν μια απέραντη θάλασσα και ο γαλάζιος ουρανός. Ο νους του άρχισε να ταξιδεύει σε εκείνη την πρώτη φορά που κράτησε στα χέρια του πινέλο και ξεδίπλωσε το ταλέντο του στο χαρτί. Αυτή την περίοδο αισθάνεται ότι κάτι καλό θα συμβεί. Πάει καιρός που έχει να δει με τόση αισιοδοξία το ξεκίνημα της μέρας του. Ίσως γιατί αυτό που έχει ανάγκη τώρα είναι να ζήσει μια καλή μέρα. Για να το πετύχει αυτό θα έπρεπε να αλλάξει άρδην την ζωή που έκανε μέχρι πρότινος. Να οργανώσει την ζωή του καλύτερα.
Είναι όμως γεγονός πως όταν έρθει η στιγμή να αλλάξουν οι συνθήκες τότε θα πρέπει να αλλάξεις και να προσαρμοστείς στις αλλαγές. Αν μείνεις κολλημένος σε αυτά που έκανες, τότε χάνεσαι μέσα στον ειρμό της ζωής. Και τότε χάνεις και τον εαυτό σου. Για να μην χαθεί κι αυτός, ο κατά βάθος δυναμικός και φιλότιμος Μάριος, ξεκίνησε για να ανταποκριθεί στον πρώτο του στόχο.
Η μέρα που με τόση ζέστη υποδέχτηκε, τον βρήκε μπροστά στον υπολογιστή να σερφάρει στο ιντερνέτ. Ο 21ος αιώνας είναι ένας ακόμα αιώνας ξέφρενων εφευρέσεων. Το νέο πρόσωπο της τεχνολογίας έβγαλε στην επιφάνεια και έναν άλλο τρόπο επικοινωνίας, τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, γνωστά ως social networks.
Ένα από αυτά, είναι το facebook. Ένας διαδικτυακός ιστότοπος που μπορεί να μπει ο οποιοσδήποτε χρήστης, οποιασδήποτε ηλικίας και οποιουδήποτε φύλλου. Σκοπός είναι να προάγει την επικοινωνιακή πλευρά του χρήστη του. Βασικά, η επικοινωνία ήταν ο πρωταρχικός σκοπός της δημιουργίας του. Στην συνέχεια έβαλε και άλλες προσθήκες που μόνο τον σκοπό αυτό δεν εξυπηρετούσαν.
Ίσα-ίσα που έκαναν έναν νέο σε ηλικία χρήστη να κολλήσει και άρα να τον κάνει πιο περιθωριακό και αποκλεισμένο έναντι των γύρω.
Το θέμα είναι πως ο Μάριος, ουδέποτε ήτανε ένας από τους κολλημένους της γενιάς του. Αδιαφορούσε, γενικά, για οτιδήποτε καινούργιο είχε να του προσφέρει η τεχνολογία. Είχε ένα κινητό και ένα φθηνό υπολογιστή.