Λίγα λόγια
Ο φόβος όργανο αλλοτρίωσης. Η αλλοτρίωση παράγωγο
του φόβου. Ατέρμονος κυκλωτικός χορός γύρω απ’ το
τοτέμ των ψευδαισθήσεων. Μια βαρβαρική επίκληση σ’
ένα ξόανο μακιγιαρισμένο σαν σταρ του σινεμά.
Ανθρωποθυσία σ’ έναν θεό με κεφάλι τσακαλιού. Μια
συνεχής εισπνοή παραισθησιογόνου. Το σκληρό ξύπνημα
της αυτοσυνειδησίας. Και μια λιμνασμένη ανάγκη
διάρρηξης ενός εφιαλτικού κύκλου άμυνας. Το έργο
μεταδόθηκε από το ΡΙΚ στο «Θέατρο στο ραδιόφωνο».
Τα Πρόσωπα
Ντόλυ Ραϊση: Κυρία 70-75 ετών, ξεπεσμένη αριστο-
κράτισσα, κυκλοθυμική, κάτι σαν ηλικιωμένη Μπλανς
Ντυμπουά.
Λάζαρος Λυγερός:Γύρω στα 65, ιδιοκτήτης μίνι μάρκετ
Πέρσα Λυγερού: Γύρω στα 60, σύζυγος Λάζαρου
Άγγελος: Γιος των Λυγερών, γύρω στα 25-30
Καρίμ: Υπάλληλος Λάζαρου, από Συρία, γύρω στα 30
Θάλεια: Πελάτισσα
Μάγδα: Γειτόνισσα Ντόλυς
Εποχή σύγχρονη
Σε μια οποιαδήποτε ελληνική πόλη
Σκηνή 1η
(Σαλόνι με φθαρμένες αντίκες. Η Ντόλυ με κιτρινισμένο
ρετρό φουστάνι και φω μπιζού. Μιλάει νευρικά σε μια
αντικέ λευκή συσκευή τηλεφώνου. Νωρίς το απόγευμα).
Ντόλυ: Εμπρός!… εμπρός!… Την κυρία Καράδερς
παρακαλώ… Η ίδια;… Η Μίλτρεντ; … Μίλτρεντ!!
Επιτέλους αγάπη μου! Δεν ξέρεις πόση ώρα παιδεύομαι
να σε πιάσω ! Αύριο πρωί πρωί θα τ’ ακούσουν στην
τηλεφωνική εταιρία! Θα τους ψάλλω τον αναβαλ-
λόμενο! (Ακούει για λίγο, μετά ξαφνιασμένη) Δε θάμαστε
καλά! Τι πάει να πει ποιος είναι;! (με νάζι, κοριτσίστικα)
Η Ντόλυ … (με οργή) Η Ντόλυ καλέ!! (ξαναγλυκαίνει)
Σε ψάχνω τόσες μέρες ματάκια μου…. Ξέρεις, η Μπέλα
μου… Α, σου το είπε η Λούση.. Κι η Έθελ.. Κι η Σοφί-
Αντελαϊντ… Μα ναι, πολύ… πολύ χαρούμενη… Ω, σ’
ευχαριστώ, χίλια ευχαριστώ! Εύχομαι και στην Έλεν
σου γρήγορα. … Τι μου λες; Σοβαρά; Με τον Σάιμον;
Μπράβο αγάπη μου, συγχαρητήρια. Ξέρεις, δεν
θυμόμουν την διεύθυνσή σου να στείλω την πρόσκληση.
Πώς; 21, Ντρήμ-λαντ Ά-βε-νιου. Αχ… πάντα ήθελα να
μένω στην Ντρήμλαντ Άβενιου! … Ωραία λοιπόν, το
σημείωσα. Αύριο κιόλας θα τη στείλω. … Αλλά… μια
στιγμή… Μίλτρεντ! Ξαφνικά μούρθε μια καταπληκτική
ιδέα! Γιατί δεν έρχεσαι από δω για τσάι; Ναι, σήμερα. Η
Μπέλα ξέρεις θα ενθουσιαστεί. Σ’ αγαπούσε πολύ από
μικρή, από τότε που πήγαιναν με τη Έλεν σου στο
μπαλέτο. Θυμάσαι; Τι ωραίες εποχές! …
(ακούγεται κουδούνι εξώπορτας)
Άγγελος (απέξω): Κυρία Ραϊση, έφερα την παραγγελία
σας.
Ντόλυ: Μη κλείσεις δυο λεπτά... Μου χτυπάνε …
(ανοίγει, μπαίνει ο Άγγελος
με σακούλες σούπερ-μάρκετ)
Άγγελος: Καλησπέρα σας κυρία Ντόλυ. Πώς είστε;
Ντόλυ: Ω! Καλησπέρα Άγγελε! Έλα… έλα… Να..
ακούμπησέ τα εκεί στο τραπεζάκι. (ξανά στο τηλέφωνο)
Μίλτρεντ είσαι εκεί? Δε σ’ ακούω καλά. Μίλα πιο
δυνατά αν θέλεις… Τι πράγμα; Μα φυσικά θα είναι κι η
Λούση κι η Έθελ κι η Σοφί-Αντελαϊντ! … Τι εννοείς «κι
αυτό το μουλαρίσιο πατέ;»… Α… λες για τον Κάρολο!
Ε βέβαια! Αστειεύεσαι; Μπορεί να λείπει ο πατέρας της
νύφης; Τι; Ε… όχι δα! Δεν φαντάζομαι ν’ αρχίσει κι
εδώ τα “parbleu!” και τα “ντεζολέ!”… Μίλτρεντ! Μόλις
τώρα μούδωσες μια ιδέα σπέσιαλ! Μάντεψε! …
Βαριέσαι… Καλά. Λοιπόν! Θα καλέσω… κι αυτήν!
Φυσικά και σοβαρολογώ.. Δεν θα φανεί πολύ λεπτό εκ
μέρους μου; Μα σταμάτα να γελάς! Στο προσκλητήριο
θα γράψω «… μετά της εριτίμου μνηστής σου, μις
Φράνσις Πέ-ρι-γκορντ!» (γέλια τρελά) Εγώ φταίω;… Τι
ήθελες και μίλησες για πατέ; Μα ναι… σου ορκίζομαι…
έτσι τη λένε! (γέλια) Αχ, πες μου πως θάρθεις! Ναι; Να
σε περιμένω; Θαύμα! Πες και στην Έλεν αν μπορεί…
Και στον Σάιμον… Μα γιατί χάνεται συνέχεια η
γραμμή? Μίλτρεντ!... Μίλτρεντ! Μίιιλτρεεντ……
(το κλείνει τσαντισμένη)
Ντόλυ: Με συγχωρείς παιδί μου αλλά αυτός ο ξαφνικός
γάμος της κόρης μου μ’ έχει αναστατώσει εντελώς!
Μπομπονιέρες… προσκλήσεις… η δεξίωση μετά… Έχω
κυριολεκτικά τρελαθεί! Τρέμω βλέπεις μη τυχόν και
ξεχάσω κάποιον. Φαντάζεσαι τι σούσουρο θα γινόταν;
Όχι, αλήθεια, φαντάζεσαι;…
Άγγελος: Της κόρης σας; Ε λοιπόν, δεν ήξερα ότι έχετε
κόρη...
Ντόλυ: Δεν είμαστε καλά! Όλοι ξέρουν την Μπέλα μου.
Άγγελος: Θέλω να πω δεν έτυχε να την δω ποτέ. … Δεν
βγαίνει έξω;…
Ντόλυ: (κοφτά) Η κόρη μου ζούσε με τον πατέρα της
στο Παρίσι. (ειρωνικά) Συγνώμη που δεν σε έχω
ενημερώσει λεπτομερώς για τα οικογενειακά μου.
Άγγελος: Με συγχωρείτε… Δεν εννοούσα… Είμαι…
είμαι ανόητος… Τι λέω τώρα… Είμαι τελείως ηλίθιος
θάλεγα.
Ντόλυ: Ω…Yπερβολές! Άλλωστε είμαι σίγουρη πως δεν
είχες κακή πρόθεση.. έτσι δεν είναι; Αλλά και νάχες,
σήμερα είμαι τόσο… μα τόσο ευτυχισμένη, που
ορκίστηκα να μην αφήσω τίποτα να μου χαλάσει τη
διάθεση! Τίποτα απολύτως!.
Άγγελος: Αλίμονο… Τι λέτε τώρα… Κακή πρόθεση
εγώ; Και σε σας; Η μητέρα μου, ξέρετε, σας εκτιμά
απεριόριστα! Και σας και τα ψώνια σας!
Ντόλυ: Α ναι; Συμπαθεστάτη!! Αρκετά όμως με την
πολυλογία. Μα τι πολυλογία είν’ αυτή σήμερα; Τόσο
πολύ μιλάς πάντα;… Έλα… βοήθησέ με σε παρακαλώ.
Έχω αγωνία μήπως λείπει κάτι.
Άγγελος: Πώς … πως… αμέσως…
(Βγάζουν τα πράγματα στο τραπέζι,
η Ντόλυ ψάχνει νευρικά)
Ντόλυ: … Το φιλέτο σολομού…. το προσιούτο… το
μπρι… τα μπριός… το χαβιάρι Μπελούγκα… μάλιστα…
μάλιστα… εντάξει φαίνονται… Α!!! Την άσπρη τρούφα
δεν βλέπω! Και το πατέ! … Το πατέ χήνας Πέριγκορντ!!
Μην μου πεις πως το ξέχασες! Κάνε μου τη χάρη να μη
μου το πεις αυτό!!
Άγγελος: Μια στιγμή… είναι άλλη μια σακούλα εδώ.
Να! Αυτά δεν λέτε;
Ντόλυ: Ουφ! Για μια στιγμή μ’ έπιασε πανικός. Έχω
καλεσμένους για τσάι σε λίγο. Φαντάζεσαι ..να μην είχες
φέρει το πατέ Πέριγκορντ;;
Άγγελος: (αμήχανα, χαζά) Θάταν τρομερό, έ;
Ντόλυ: Τρομερό; Μέχρι το βράδυ θα τόχαν μάθει σ’
όλη την Ουάσιγκτον! Κείνη η Σοφί-Αντελαϊντ μόνο να
σε πιάσει στο στόμα της δεν θες τίποτ’ άλλο!!
Άγγελος: … Ενδιαφέρονται στην Ουάσιγκτον … αν
έφερα εγώ το πατέ; ….
Ντόλυ: Φυσικά. Για όλα ενδιαφέρονται στην
Ουάσιγκτον. Ειδικά για εντόσθια.