Με θέα εσένα
Στο γαλάζιο της θάλασσας,
στο καφέ του βουνού,
στο χρυσαφί της αμμουδιάς,
περιμένω εσένα...
Να κολυμπήσω στη θάλασσα,
για να δω τα μάτια σου.
Να ψηλαφίσω το βουνό,
για να εξερευνήσω το σώμα σου.
Να καθίσω στην αμμουδιά,
για να μπω στην καρδιά σου.
Μα φουρτούνα έχει η θάλασσα,
δεν μπορώ να χαθώ μέσα της
και το βουνό είναι αδιάβατο,
δύσκολο να απολαύσω τη φύση του.
Μα κι αν έχει βότσαλα στην αμμουδιά
βοήθησέ με να καθίσω,
είναι το μόνο που μου μένει τώρα πια…
Κάτι μου θυμίζει
Αγριεμένη η θάλασσα
και το κύμα χτυπά δυνατά την αμμουδιά.
Ο άνεμος τρέχει αλλόκοτα και δεν αφήνει
τα φύλλα των δέντρων να ηρεμήσουν.
Τα σύννεφα χρωματίζουν γκρι τον ουρανό
και ρίχνουν τα δάκρυά τους στη γη.
Μα όλο αυτό κάτι μου θυμίζει...
Τη δυνατή αγάπη μου για εσένα,
τα συναισθήματά μου έχοντας εσένα κοντά μου
και τα δάκρυά μου όταν έφυγες...