Τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια, καταφέρατε να αποκτήσετε το πτυχίο του
μαθηματικού.Τώρα;Είναι πολύ πιθανή μια καριέρα καθηγητή είτε σε δημόσιο σχολείο είτε στον ιδιωτικό τομέα.Πολλοί από εσάς θα σκεφτούν, «…πέντε ώρες μάθημα την ημέρα, δύο μήνες διακοπές το καλοκαίρι, αφεντικό του εαυτού μου στην τάξη, και είμαι και λειτουργός, όνειρο!» Και σας διαβεβαιώνω ότι πρόκειται για μια εξόχως διαφορετική εμπειρία, πλην όμως μια εμπειρία Ιανό με δυο πρόσωπα.Από την μια θα έχετε να κάνετε με ευγενή μαθητιώσα νεολαία που θα κρέμεται από τα χείλη σας προσδοκώντας γνώση και ήθος, από την άλλη είναι πολύ πιθανό να συναγελάζεστε με τίποτα μικρούς χειριστικούς μακιαβέληδες που θεωρούν το μάθημα κάτεργο σε γαλέρα με την αφεντιά σας τον προεξάρχοντα που βαράει το ταμπούρλο στην γέφυρα.Η φράση:«πέντε ώρες μάθημα την ημέρα και τέλος» είναι μια ιστορία βγαλμένη από τις χίλιες και μια νύχτες. Πικρή αλήθεια:Ο δάσκαλος θα πρέπει να τετραγωνίζει τον κύκλο σε ημερήσια βάση, έτσι αναγκαζεται σε ότι αφορά την θεώρηση του κόσμου να πελαγοδρομεί σε μια κλίμακα θέασης με τον Δον Κιχώτη στο ένα άκρο και τον Σάντσο Πάντσα στο άλλο.
Ζούμε καυτές μέρες και το σύμπαν ως γνωστόν διαστέλλεται, τείνω λοιπόν
περισσότερο στο άκρο του ιππότη από την Μάντσα. Αντιλαμβάνεστε ότι
σκοπεύω να πέσω πολύ χαμηλά, για να αναδείξω το σπουδαίο. Ποιο είναι το
σπουδαίο;Πως θα επιβιώσετε κάνοντας τον δάσκαλο χωρίς να καταλήξετε
στη παραίτηση ή ακομα χειρότερα στο τέλμα! Σκοπεύω, μακράν του πολιτικά ορθού στις επόμενες σελίδες με προκάλυμμα το χιούμορ να αποκαλύψω τεχνικές επιβίωσης στο πεδίο:σχολικές αίθουσες, γραφεία καθηγητών, δώματα ιδιαιτέρων, φουαγιέ εκπαιδευτικών πολυχώρων και συναφών ευαγών ιδρυμάτων. Εν oλίγοις, συμβουλές τύπου Σουν Τζου για την δύσκολη μάχη του πίνακα! Όπως και στην ζωή έτσι και στην σχολική τάξη είναι δυσδιάκριτο τι είναι σοβαρό και τι είναι αστείο γιατί μπορεί να είναι έτσι αλλά κάλλιστα θα μπορούσε να είναι και αλλιώς. Η διδασκαλία, τελικά ένα ποτήρι που τα δυο μισά του προκαλούν μια κάποια αντιπαράθεση.
Η μορφή του παρόντος; Λατρεύω τα βιβλία αυτοβοήθειας, απολύτως pulp, εντελώς ουτοπικά και ως επί τω πλείστων αναποτελεσματικά ενίοτε όμως πολύ αστεία. Άλλωστε, αν δεν μας κάνουν να γελάμε τα βιβλία που παίρνουμε σοβαρά έχουν παταγωδώς αποτύχει!Καθόλου τυχαίο λοιπόν, ότι το παρόν παρωδεί αυτού του είδους τα αναγνώσματα με την βοήθεια του φανταστικού-στην κυριολεξία-πεζογράφου Τσακάνη...